با وجود داشتن یک باتری هیبریدی بزرگ و سه موتور الکتریکی، بوگاتی توربویلون نسبت به شیرون قبلی که فقط احتراق داخلی دارد، سبک‌تر است. بدنه فیبرکربنی و خوشه ابزار که شبیه به ساعت‌های مکانیکی کوک‌شده ظریف است، زیبایی خاص بوگاتی را ارائه می‌دهد و قوای محرکه زیر بدنه، این تصویر را کامل می‌کند. موتور ۱۶ سیلندر تنفس طبیعی ۸.۳ لیتری آن، قدرتی معادل ۱۰۰۰ اسب بخار تولید می‌کند که بیشتر از اکثر سوپر خودروها است. قوای محرکه الکتریکی آن ۸۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند که بیشتر از اکثر خودروهای برقی پر‌بازده است.
با وجود ترکیب هر دوی این سیستم‌ها در یک خودرو، توربویلون نسبت به شیرون قبلی سبک‌تر و قدرتمندتر است. چطور چنین چیزی ممکن است؟
از وزن باتری نمی‌توان فرار کرد. خودروهای عملکرد هیبریدی این مشکل را به روش‌های مختلفی حل می‌کنند. شورولت کوروت E-Ray و پورشه ۹۱۱ GTS هیبریدی جدید از یک باتری کوچک اما پرقدرت استفاده می‌کنند که می‌تواند به قیمت کل ظرفیت، توان بالایی ارائه دهد. بوگاتی توربویلون نیز این مسیر را طی می‌کند، اما به روشی متفاوت تر. بسته ۸۰۰ ولتی ۲۵.۰ کیلووات ساعتی آن از نظر ظرفیت نسبتاً بزرگ است، اما برای اندازه‌اش بسیار قدرتمند است و روش خنک‌کننده منحصربه فردی دارد. بقیه قسمت‌های خودرو نیز پر از ریزه‌کاری‌های مهندسی است.
بیشتر خودروهای برقی برای خنک کردن سلول‌های باتری از کانال‌های خنک‌کننده اختصاصی استفاده می‌کنند. بوگاتی برای کاهش وزن، از خنک‌کاری مستقیم سلول استفاده می‌کند. این سیستم، مایع دی‌الکتریک را بدون هیچ کانال اختصاصی در اطراف باتری به گردش درمی‌آورد. جزئیات دقیق این سیستم هنوز مبهم است، اما می‌دانیم که برای بسته‌های با حجم کمتر امکان‌پذیر است. نمونه‌ای از این سیستم را قبلاً در خودرویی کاملاً برقی مانند Caterham Seven که اوایل امسال رونمایی شد، دیده‌ایم.
موتورها نیز بخش کلیدی این پازل هستند. مشخص نیست که توپولوژی آنها محوری یا شعاعی باشد، اما در هر صورت، آنها فوق‌العاده‌اند. ادعا می‌شود که این موتورها به همراه اینورترها و گیربکس‌های کاهنده، چگالی توانی معادل ۶ کیلووات بر کیلوگرم را ارائه می‌دهند. به‌عنوان مثال، بسیاری از موتورهای الکتریکی به تنهایی (بدون اینورتر یا گیربکس) نمی‌توانند به این رقم دست پیدا کنند.
ادغام موتور عقب در گیربکس نیز نیاز به گیربکس کاهنده اختصاصی برای موتور را برطرف می‌کند، اما بوگاتی دقیقاً مشخص نمی‌کند که همه این اجزا در عقب خودرو چگونه کنار هم قرار گرفته‌اند.
موتور V-16 نیز جبران‌کنندهٔ وزن سیستم هیبریدی است. این موتور تنفس طبیعی، از توربوشارژرهای چهارگانهٔ موتور W-16 قدیمی در مدل‌های ویرون و شیرون بی‌نیاز است. این موتور بدون نیاز به تمام لوله‌ها و intercoolerهای مرتبط، تنها ۵۵۵ پوند وزن دارد. طبق گفته‌های بوگاتی، وزن موتور W-16 در مدل شیرون بسته به تریم بین ۸۸۲ تا ۹۶۱ پوند متغیر بوده است.
راز نه چندان پنهانِ دیگر، ساختار شاسی است. بسته باتری، عضو سازه‌ای مونوکوک فیبر کربنی است، زیرمجموعه‌های جلو و عقب از ریخته‌گری آلومینیوم با دیواره نازک ساخته شده‌اند و بسیاری از اجزای دیگر، فنردار و غیر فنردار، با آلومینیوم پرینت سه بعدی ساخته شده‌اند. همچنین ترمزها از کربن سرامیکی هستند که وزن زیادی را از گوشه‌های خودرو کم می‌کند. حتی خوشه ابزار که شبیه جواهرات است، تعدادی از اجزایش از تیتانیوم سبک‌وزن ساخته شده است.
با بررسی دقیق، باور کردن این موضوع که توربویلون با وجود سیستم هیبریدی قدرتمندش، سبک‌تر از شیرون قدیمی بیرون آمده است، آسان است. صرفاً کاهش وزن موتور صرفه‌جویی قابل توجهی به حساب می‌آید و هنگامی که این کاهش وزن با انبوهی از جزئیات دیگر کاهش وزن ترکیب شود، جای تعجب نیست که این ابرخودروی بااستاندارد جهانی، با جا گذاشتن وزن عقب، پیشتاز شود.
