خبر جدایی ناگهانی جری مکگاورن، مدیر ارشد طراحی JLR، احساسی از شوک و در عین حال نوعی انتظار طولانیمدت را در میان تحلیلگران مختلف برمیانگیزد.
دلایل شوک کاملاً روشن است: وقتی تیری بولوره، مدیرعامل سابق JLR، در اواخر سال ۲۰۲۰ برای شکلدادن به یک برنامه نجات وارد شرکت شد، مکگاورن اختیار گستردهای در پروژهی «بازآفرینی» جگوار پیدا کرد. شگفتآور این است که ارتباط نزدیک او با نخستین مدل «بازآفرینیشده» تنها چند ماه پیش از رونمایی بزرگ آن، بهطور ناگهانی قطع میشود.
استدلالهای گروهی که میگویند این اتفاق قابل انتظار بود نیز واضح است. مکگاورن بدون آنکه از او خواسته شود، کنترل تقریباً مطلقی بر طراحی جگوارهای جدید و حتی بسیاری از جنبههایی که معمولاً خارج از اختیار طراحان است به دست گرفت: تبلیغات، روابط عمومی، توسعه برند، زمانبندی، بیانیههای عمومی و موارد بسیار دیگر. هیچکس در داخل شرکت جرأت مقابله با او را نداشت، اما بسیاری معتقد بودند چنین شرایطی دیر یا زود باعث دلخوریهای پنهان میشود و در نهایت با یک انفجار پایان مییابد.
وقتی PB بالاجی، مدیرعامل جدید و بسیار باتجربه مالی از هسته مرکزی گروه تاتا، بهتازگی وارد JLR شد، بسیاری – بهویژه رسانههای مالی هند – تصور کردند اولین مأموریت او این خواهد بود که JLR (و مکگاورن) را سر جای خود بنشاند. مدیران محافظهکار تاتا چندان از جنجالهای عجیب و گاه بهشدت منفی پیرامون رونمایی کانسپت جگوار Type 00 و تغییرات گسترده در این برند قدیمی راضی نبودند.
میتوان با اطمینان گفت جدایی مکگاورن یا ناشی از بیصبری خودش در برابر تلاش مدیریت جدید برای محدود کردن اوست، یا اینکه مدیریت تازه از رفتار این طراح خلاق و یاغی خسته شده است. هنوز مشخص نیست کدام روایت درست است، اما بهزودی جزئیات بیشتری منتشر خواهد شد.
بهنظر من ناامیدکننده است که مکگاورن فرصت حضور در رونمایی عمومی نخستین جگوار «بازآفرینیشده» خود را پیدا نکرد – فقط از روی کنجکاوی که ببینیم او چگونه این محصول امیدوارکننده را معرفی میکرد.
مکگاورن همیشه چیزی را که برندهایش نیاز داشتند فراهم میکرد: رهبری قوی و نوعی حس قطعیت درباره مسیر آینده (چه خوب، چه بد).
اکنون که معاون بااستعداد او، ماسیمو فراشلا، به آئودی پیوسته، مشخص نیست چه کسی میتواند چنین رهبری قدرتمندی را بر عهده گیرد. اما تأسفبار خواهد بود اگر JLR بخواهد چنین مأموریت مهمی در حوزه طراحی را به یک کمیته بیچهره یا تصمیمگیریهای صرفاً مدیریتی در اتاق هیئتمدیره بسپارد. مطمئنم سر ویلیام لیونز هرگز چنین رویکردی را تأیید نمیکرد.
منبع مقاله: autocar.co.uk
تیم ترجمه و نگارش دل افکار
