خرید بعدی همواره می‌تواند نشان‌دهنده رضایت هر مشتری از انتخاب خود باشد. به‌عنوان مثال اگر برند تلفن‌همراهی که به‌تازگی خریداری کرده‌اید با برند گوشی سابق شما یکسان است، احتمالا می‌تواند به این معنی باشد که اعتماد اولیه شما به این برند جلب شده است. حال مطالعات نشان داده‌اند که حدود نیمی از خریداران خودروهای الکتریکی برای خودرو بعدی خود سراغ نمونه‌های درون‌سوز می‌روند. مطالعه جالبی نشان داده است که بسیاری از خریداران خودروهای الکتریکی به‌انتخاب خود وفادار باقی نمی‌مانند؛ زیرا به‌جز مالکان تسلا، حدود نیمی از خریداران دیگر خودروهای الکتریکی، در انتخاب بعدی خود سراغ مدل‌های درون‌سوز می‌روند.
این مطالعه از S&P Global Mobility نشان داده است که نرخ وفاداری به‌نوع سوخت خودروها برای مدل‌های الکتریکی تا جولای امسال ۵۲.۱ درصد بوده است. این مطالعه نشان داده است ۶۳.۲ درصد از کسانی که یک نیسان الکتریکی دارند، برای خودرو بعدی هم مدلی الکتریکی خواهند خرید.
این شرکت ژاپنی بالاتر از شورولت قرار گرفته که نرخ وفاداری ۶۰.۶ درصدی را برای مدل‌های الکتریکی خود ثبت کرده است. در همین حال، ۳۷.۳ درصد از دارندگان فورد موستانگ Mach-E در خرید بعدی خود خودرویی الکتریکی انتخاب کرده‌اند؛ درحالی که ۴۵.۸ درصد آن‌ها سراغ مدل‌های بنزینی رفته‌اند که اکثر آن‌ها از پیکاپ‌ها و شاسی‌بلندهای فورد با پیشرانه‌های درون‌سوز و هیبرید بوده است.
چالش آمریکایی در برقی‌سازی
داده‌ها همچنین نشان داده‌اند که ۶۰.۷ درصد از دارندگان شورولت بولت، برای خودرو بعدی هم مدلی الکتریکی را انتخاب می‌کنند و معمولا سراغ شاسی‌بلندها و پیکاپ‌های شورولت نمی‌روند.
نرخ وفاداری خودروهای الکتریکی برندهای لوکس نیز طی سه سال گذشته افزایش قابل توجهی داشته و به‌مرز ۶۰ درصد نزدیک شده است. به‌عنوان مثال ۵۶.۶ درصد از خریداران خودروهای الکتریکی مرسدس، برای خرید بعدی هم خودرویی الکتریکی را در نظر می‌گیرند که افزایش چشمگیری نسبت به‌نرخ ۲۴.۳ درصد در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۰ داشته است.
نرخ وفاداری خودروهای الکتریکی جگوار هم از ۲۵ درصد به ۵۶.۵ درصد، آئودی از ۲۵.۵ درصد به ۵۰.۱ درصد و پورشه از ۲۳.۳ درصد به ۳۶.۸ درصد رسیده؛ درحالی که نرخ وفاداری پیشتاز بازار خودروهای الکتریکی یعنی تسلا از ۵۱.۸ درصد به‌رقم چشمگیر ۷۶.۷ درصد افزایش یافته است.
جالب این‌که وفاداری به‌محصولات الکتریکی ب‌ام‌و از ۴۶.۶ درصد به ۴۵.۹ درصد کاهش یافته است.
«تام لیبی» از بخش وفاداری و تجزیه‌وتحلیل صنعت‌خودرو در S&P Global Mobility می‌گوید: «شرکت‌های بزرگ مبالغ هنگفتی برای توسعه خودروهای الکتریکی هزینه می‌کنند و بنابراین، آخرین چیزی که می‌خواهند این است که یک خریدار خودرو الکتریکی به‌درون‌سوز بازگردد.»
دلایل بازاری
با وجود تبلیغات انبوه گروه‌های محیط‌زیستی و قوانین دولتی برای حمایت از خودروهای برقی و توسعه فروش آن‌ها، هر روز خبر جدیدی درباره تاثیرات نامطلوب این خودروها بر محیط زیست منتشر می‌شود.
برای مثال تویوتا پریوس بیشتر از هامر کربن دی‌اکسید تولید می‌کند؛ تولید برق از ذغال‌سنگ برای خودروهای برقی آلایندگی بیشتری نسبت به‌سوختن بنزین در خودروهای معمولی دارد و استخراج لیتیوم نیز برای محیط‌زیست مضر است. نخستین مساله‌ای که درباره میزان آلایندگی خودروهای الکتریکی مطرح است، نوع انتشار آلاینده‌ها توسط آن‌هاست.
خودروهای درون‌سوز آلایندگی را به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم منتشر می‌کنند؛ درحالی که خودروهای الکتریکی آلایندگی را به‌صورت غیرمستقیم ایجاد می‌کنند. بنابراین نمی‌توان گفت خودروهای برقی هیچ آلاینده‌ای را منتشر نمی‌کنند. فرآیند ساخت هر خودرویی چه درون‌سوز و چه برقی، نیاز به‌صرف منابع و انرژی دارد.
این آلایندگی شامل همه‌چیز می‌شود؛ از سوختی که برای استخراج، فرآوری و انتقال فلزات استفاده می‌شود تا برقی که در کارخانه‌های تولید لاستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ضربه بزرگ به‌آلایندگی خودروهای برقی در همین جا رخ می‌دهد. عمده‌تولید باتری‌های لیتیوم در چین صورت می‌گیرد؛ کشوری که برای تولید انرژی به ذغال‌سنگ متکی است و همین مساله موجب آلاینده بودن فرآیند تولید باتری می‌شود.
اگر یک خودرو بنزینی و یک خودرو برقی را درون یک پارکینگ برای سال‌ها محبوس کنید و هیچ کارکردی نداشته باشند، بازهم خودرو برقی آلایندگی بیشتری نسبت به‌خودرو درون‌سوز ایجاد خواهد کرد. اما اگر خودروهای برقی مورد استفاده قرار گیرند، میزان آلایندگی آن‌ها در طول زمان کمتر از خودروهای درون‌سوز خواهد بود.
تعادل پنهان به سمت پلاگین-هیبریدها
گزارشی که تاکنون مطالعه کردید، حاصل برگردان از یک مقاله نوشته‌شده در مجله خودرویی موتورترند بود. با این حال به‌نظر می‌رسد نگارنده به‌صورت جهت‌دار بر مزایای استفاده از خودروهای برقی تاکید کرده است.
در حال حاضر حجم عظیمی از مخالفت‌ها علیه استفاده گسترده از خودروهای الکتریکی شکل گرفته است و به‌نظر می‌رسد تا زمانی که کارآمدی این خودروها به‌صورت عینی ثابت نشود، این جنگ به‌قوت خود باقی خواهد ماند.
بدیهی است تا زمانی که منبع پاکی برای تامین انرژی برق استفاده نشود، خودروهای برقی نمی‌توانند به پاک بودن خود افتخار کنند. برای مثال استفاده عظیم از خودروهای برقی در کشور ما که برای تامین برق به سوزاندن مازوت متکی است، هیچ تاثیر عمده‌ای بر کاهش آلودگی هوا و محیط زیست نخواهد داشت.
چین نیز به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کربن‌دی‌اکسید در جهان، همچنان از ذغال‌سنگ برای تولید انرژی استفاده می‌کند. البته آمار فروش خودروهای برقی نیز در این کشور چشمگیر است. به‌نظر می‌رسد بهترین راه برای بیرون‌رفت از این شرایط، استفاده از خودروهای هیبرید به‌عنوان یک راه‌حل واسط است.
خودروهای هیبرید به باتری‌های کوچک‌تری نیاز دارند و درنتیجه آسیب کمتری به محیط‌زیست وارد می‌کنند. از سوی دیگر میزان مصرف انرژی و تولید آلایندگی آن‌ها نیز کمتر از خودروهای درون‌سوز است.
همچنین به‌دلیل استفاده ترکیبی از موتورهای درون‌سوز و الکتریکی، با مشکل محدودیت برد که در خودروهای برقی شایع است، مواجه نیستند. نقطه‌ضعف خودروهای هیبرید، پیچیده بودن فرآیند ساخت آن‌هاست.
