خودروهای نسخه ویژه: خوب، بد و زشت!(پارت اول)

گاهی اوقات هدف از تولید نسخه‌های ویژه، ایجاد تبلیغات است. و اغلب، این نسخه‌ها صرفاً برای ساخت و ثبت تعداد بیشتری خودرو ساخته می‌شوند – گاهی اوقات هم به طراحان یا مهندسان اجازه می‌دهند تا افسار خود را پاره کنند و چیزی واقعاً خاص خلق کنند.

به هر دلیلی که در طول سال‌های گذشته هزاران خودروی نسخه ویژه تولید شده باشد (و این فقط مجموع مزدا MX-5 و فیات 500 است)، ما 25 خودروی با تعداد محدود را انتخاب کرده‌ایم که فراز و نشیب‌های نسخه‌های ویژه را نشان می‌دهند. ما قضاوت در مورد جایگاه هر خودرو در این طیف را به عهده شما می‌گذاریم… همچنین، در صورت امکان، به شما خواهیم گفت که امروز چند دستگاه از آن‌ها در جاده‌های ما باقی مانده است.

فیات پاندا ایتالیا 1990

زمانی که ایتالیا در سال 1990 میزبان جام جهانی بود، شرکت فیات با تولید این نسخه محدود از پاندا وارد بازی شد. این خودرو با درپوش چرخ‌هایی به شکل توپ فوتبال عرضه می‌شد. به نظر می‌رسد حداقل از نظر انحصار برنده هستید؛ چرا که فقط سه دستگاه از آن در جاده‌های بریتانیا باقی مانده است.

مزدا MX-5 Le Mans (1991)

مزدا تعداد زیادی نسخه ویژه MX-5 را عرضه کرده است و تنها تعداد کمی از آنها ارزش بیشتری نسبت به مدل معمولی دارند. اما یکی از معدود مدل‌هایی که به یک کالکشنر تبدیل شده، Le Mans است که برای جشن گرفتن پیروزی مزدا 787B در مسابقات 24 ساعته لمان و دریافت یکی از رنگ‌های کارخانه‌ای عجیب و غریب ساخته شده است. تنها 24 نمونه از این خودرو ساخته شده است که هر کدام به یک موتور 1.6 لیتری توربوشارژ با قدرت 150 اسب بخار به جای 115 اسب بخار معمولی مجهز شده‌اند. امروز 11 نمونه از آنها در جاده‌های بریتانیا باقی مانده است.

رنو کلیو ویلیامز (1993)

رنو کلیو ویلیامز آنچنان برای این شرکت فرانسوی موفق بود که در نهایت منجر به تولید دو نسخه دیگر از این فرمول شد – و سپس نسخه سومی که خریداران نسخه اولیه را چندان خوشحال نکرد. این خودرو که به عنوان یک نسخه ویژه برای ورود رنو به مسابقات قهرمانی رالی فرانسه ساخته شد، دارای یک موتور 2.0 لیتری چهار سیلندر با قدرت 150 اسب بخار بود و چنان هیجان انگیز بود که رنو به راحتی توانست 5400 دستگاه از آن را به فروش برساند، قبل از اینکه 6700 دستگاه دیگر از نسخه دوم و سوم را تولید کند. امروزه 136 دستگاه از آن در جاده‌های بریتانیا باقی مانده است و نمونه‌های نسبتاً تمیز آن قیمتی معادل 15000 پوند (حدود 5.7 میلیارد تومان) به بالا دارند.

فولکس‌واگن پولو هارلکین (1995)

فولکس‌واگن پولو هارلکین چنان موفق بود که در آمریکا، این شرکت در سال 1996 گلف هارلکین را معرفی کرد که در اروپا به فروش نرسید. با بدنه‌ای پوشیده از رنگ‌های مختلف از پالت رنگ‌های فولکس‌واگن، این شرکت امیدوار بود تا 1000 دستگاه پولو هارلکین به فروش برساند، اما در نهایت تولید به 3800 دستگاه رسید. اکنون این خودروها بسیار مورد توجه هستند و تعداد زیادی نسخه تقلبی از آن‌ها ساخته شده است. تنها 25 دستگاه از آن‌ها در بریتانیا باقی مانده است و یکی از آن‌ها هم اکنون با قیمت 3195 پوند (حدود 1.2 میلیارد تومان) برای فروش گذاشته شده است.

روور 200 BRM (1998)

زمانی که روور 200 BRM در سال 1998 معرفی شد، بسیاری با تمسخر به آن نگاه کردند، اما اکنون یک باشگاه مالکان پرشور برای این هاچ‌بک‌های داغ و خوش‌طراحی که بر پایه مدل 200 Vi معاصر با موتور 143 اسب بخاری K-Series ساخته شده‌اند، وجود دارد. فرش قرمز و صندلی‌های چرمی دوخته شده کمی اغراق‌آمیز بودند، اما جزئیات آلیاژی و رنگ سبز مسابقه‌ای بریتانیایی زیبا به نظر می‌رسیدند. با این حال، در مورد دماغه نارنجی رنگ که یادآور خودروهای مسابقه‌ای BRM دهه 1960 است، هنوز تردید وجود دارد. تنها 87 دستگاه از این خودرو باقی مانده است، اما بازار آن‌ها را دوست دارد و نمونه‌های کارکرده قیمتی بیش از 7500 پوند (حدود 2.8 میلیارد تومان) دارند.

میتسوبیشی EVO VI تامی مأکینن (2000)

گاهی اوقات همه چیز دست به دست هم می‌دهد و یک نسخه ویژه، واقعاً عالی از آب درمی‌آید. از بین مدل‌های متنوع و متعدد EVO که ساخته شده‌اند، نسخه تامی مأکینن بر پایه EVO VI، با رینگ‌های سفید Enkei، صندلی‌های Recaro که عبارت “T. Mäkinen Edition” روی آن‌ها دوخته شده است و سپر جلوی بازطراحی‌شده، مورد تقاضاترین است. این خودرو که برای بازار داخلی میتسوبیشی ساخته شده بود، به اروپا راه نیافت، اما در عین حال تعداد زیادی از آن‌ها در نهایت به این قاره رسیده‌اند.

روور 25: یک اثر هنری یا فاجعه‌ای متحرک؟ (2002)

باور کنید یا نه، افراد زیادی برای مشارکت در این پروژه مضحک حقوق دریافت کرده‌اند، که کمترین آن‌ها طراح مد بریتانیایی، متیو ویلیامسون، بوده است. خودروی هنری روور 25 که بر اساس مکتب “زیادش هرگز کافی نیست” طراحی شده، انبوهی از رنگ صورتی و طلایی را هم در بیرون و هم در داخل به نمایش می‌گذارد. با این حال، نمای بیرونی آن در مقایسه با داخل، نسبتاً کنترل شده به نظر می‌رسد. قرار بر این بود که 50 نمونه دیگر با ظاهری ملایم‌تر تولید شود و حتی شرکت MGR بروشوری برای آن تهیه کرد، اما هرگز ساخته نشدند – هرچند خودروی نمایشی اصلی همچنان باقی مانده است.

بی ام و M3 CSL (2003)

یک بی ام و M3 هرگز نمی‌تواند نقطه آغازی بد برای یک نسخه ویژه باشد، اما زمانی که تمام کارهای درست را انجام می‌دهید، مانند اینکه وزن آن را 110 کیلوگرم کاهش دهید و قدرت آن را به 360 اسب بخار افزایش دهید، فرمان را سریع‌تر کنید و ترمزها را تقویت کنید، نتیجه فوق‌العاده خواهد بود.

در بریتانیا از مجموع 1400 دستگاه CSL ساخته شده، در مجموع 422 دستگاه فروخته شد. امروزه 157 دستگاه از آن‌ها در جاده‌های بریتانیا باقی مانده است. برای خرید یک دستگاه تمیز باید حداقل 45000 پوند (حدود 1.7 میلیارد تومان) هزینه کنید.

سوبارو ایمپرزا RB320 (2007)

سوبارو در طول سال‌ها در تولید Imprezaهای با تعداد محدود کم‌کار نکرده است، بنابراین هنگام انتخاب یکی از آن‌ها، حق انتخاب زیادی داشتیم. می‌توانستیم RB5، P1 یا 22B را انتخاب کنیم، اما در عوض RB320 دیرتر را انتخاب کردیم.

RB320 که به جرات می‌توان گفت سریع‌ترین ایمپرزای رالی‌پیمای این گروه است، به افتخار ریچارد برنز، سلطان رالی که در سال 2005 درگذشت، ساخته شد.

این خودرو با یک موتور 316 اسب بخاری تقویت‌شده توسط Prodrive، رنگ مشکی، رینگ‌های 18 اینچی و سیستم تعلیق کاملاً بازسازی‌شده عرضه می‌شد. اکنون این خودروها بسیار ارزشمند هستند. در حال حاضر 168 دستگاه از آن‌ها در جاده‌های بریتانیا باقی مانده است، در حالی که این تعداد در سال 2011، 248 دستگاه بود. این خودروها با قیمتی حدود 30000 پوند (حدود 1.1 میلیارد تومان) برای فروش گذاشته می‌شوند.

رنو مگان R26.R (2008)

رنو در طول سال‌ها طیف وسیعی از مگان‌های هاچ‌بک پرقدرت را تولید کرده است که بسیاری از آن‌ها واقعاً درخشان بوده‌اند. اما هیچکدام به اندازه R26.R با قدرت 230 اسب بخار درخشان نبودند. این خودرو 123 کیلوگرم سبک‌تر از یک مگان R26 معمولی بود و با سیستم تعلیق دوباره تنظیم‌شده و (به صورت اختیاری) یک رول کیج عرضه می‌شد. رنو در زمان عرضه با مشکل فروش این خودرو مواجه شد، اما حالا طرفداران هاچ‌بک‌های داغ به دنبال همین مدل هستند. در حال حاضر 37 دستگاه از آن‌ها باقی مانده است و قیمت آن‌ها در بازار دست دوم از 20000 پوند (حدود 7.6 میلیارد تومان) شروع می‌شود.

سیتروئن C3 Pluriel شارلستون (2008)

برای طرفداران خاص اتومبیل‌های کلاسیک، به یادماندنی‌ترین سیتروئن 2CV نسخه شارلستون دهه 1980 است که سیتروئن تصمیم گرفت با به‌روزرسانی این تم برای جشن گرفتن 60 سالگی 2CV، از آن الهام بگیرد. تنها نکته جذاب Pluriel Charlston، که از همان رنگ‌بندی نسخه اصلی استفاده می‌کرد، رنگ‌آمیزی مشکی و قرمز مایل به قهوه‌ای آن بود. به غیر از آن، به همان اندازه نسخه معمولی خودرو وحشتناک بود. در حال حاضر 31 دستگاه از آن باقی مانده است.

فیات 500 فراری (2009)

فهرست نسخه‌های ویژه آبارث و فیات 500 به نظر بی‌پایان می‌رسد، اما شاید جذاب‌ترین آن‌ها این نسخه باشد که با همکاری تکنسین‌های فراری و بر اساس آبارث 695، در روزهایی که فیات مالک فراری بود، ساخته شد. موتور 1.4T به “بیش از 177 اسب بخار” تقویت شد، سیستم تعلیق و ترمزها ارتقا یافتند و در عین حال فضای داخلی و خارجی جذاب‌تر شدند. تنها 152 دستگاه از این خودرو به بریتانیا رسید.

هوندا سیویک Type R Mugen (2010)

ممکن است با برچسب قیمتی نزدیک به 40,000 پوند عرضه شده باشد، اما با تنها 200 نمونه موجود از سیویک Type R Mugen، نمایندگی‌های هوندا برای فروش این هاچ‌بک‌های داغ فوق‌العاده به زحمت نیفتادند. حداکثر قدرت از 208 اسب بخار به 237 اسب بخار افزایش یافت، یک دیفرانسیل لغزش محدود نصب شد و ترمزها و سیستم تعليق کاملاً بازنگری شدند. Mugen که تنها برای خریداران بریتانیایی ساخته شده بود، یک هاچ‌بک داغ منحصر به فرد و دیوانه‌وار بود – و به همین دلیل هم بهتر بود. 146 نمونه از 200 دستگاه اولیه همچنان باقی مانده است.

بوگاتی ویرون L’Or Blanc (2011)

با در نظر گرفتن اینکه بوگاتی ویرون به هیچ وجه یک خودروی تولید انبوه نبود – ساخت 450 دستگاه از آن یک دهه طول کشید – به نظر دیوانه‌وار می‌رسد که تعداد زیادی نسخه ویژه از آن ساخته شده است. با این حال، این ویرایش‌های ویژه به سختی وسایل جانبی ساده‌ای با یک نوار برای سرعت بیشتر بودند؛ بسیاری از آن‌ها مدل‌های منحصربه‌فردی بودند که برای جلب توجه ساخته شده بودند. این خودروها شامل نسخه‌های هرمس، ونت، Bleu Centenaire و این نسخه – L’Or Blanc با تکه‌های چینی در بدنه و کابین آن می‌شدند.

اسمارت فورتو ED توسط جرمی اسکات (2012)

اسمارت در طول سال‌ها نسخه‌های ویژه‌ زیادی را برای افزایش فروش ForTwo خود ارائه کرده است. اکثر این نسخه‌ها نسبتاً معمولی بوده‌اند – یک رنگ زیبا در اینجا و مجموعه‌ای از برچسب‌ها در آنجا – اما این نسخه، که توسط طراح مد جرمی اسکات طراحی شده، دیوانه‌وار بود. اسمارت فورتو ED جرمی بر اساس اسمارت فورتو الکتریکی ساخته شده بود و اولین بار در سال 2012 با تعداد محدودی از خودروهای بنزینی یا برقی از سال 2013 به بعد عرضه شد.

 ادامه این مقاله جذاب را در پارت بعدی مطالعه کنید.