چراغ های مختلف خودرو دارای عملکردهای خاصی هستند که یا به راننده کمک می کنند یا به سایر رانندگان سیگنال می دهند. در صورت استفاده نادرست، یا عدم استفاده، ممکن است تصادفاتی رخ دهد. به همین دلیل بسیار مهم است که بتوانید لامپ های مختلف را بشناسید و بدانید چه زمانی از آنها استفاده کنید.

چراغ های خودرو عبارتند از:
چراغ های جلو. دو نوع چراغ جلو وجود دارد – نور پایین و نور بالا. این چراغ‌ها به راننده اجازه می‌دهد تا جاده را در تاریکی ببیند، در حالی که به سایر رانندگان نیز نشان می‌دهد که خودرویی وجود دارد.

نورهای پایین توزیع نور را برای ایجاد نور کافی به جلو و جانبی بدون کور کردن سایر کاربران جاده با تابش خیره کننده بیش از حد فراهم می کنند. پرتوهای بلند یک توزیع شدید و متمرکز از نور را بدون کنترل خاصی از تابش خیره کننده ارائه می کنند و فقط باید زمانی استفاده شوند که هیچ اتومبیل قابل مشاهده ای در مقابل شما وجود نداشته باشد (در حال آمدن یا رفتن)

چراغ های عقب. چراغ‌های عقب فقط برای تولید نور قرمز در عقب خودرو الزامی هستند و به گونه‌ای سیم‌کشی می‌شوند که هر زمان که چراغ‌های جلو روشن هستند روشن شوند. این به رانندگانی که پشت سر شما سفر می کنند کمک می کند تا تشخیص دهند که شما آنجا هستید و چقدر جلوتر هستید.

چراغ های روشنایی روز. این چراغ ها هم در جلو و هم در عقب خودرو قرار دارند و عموماً به صورت خودکار روشن می شوند. اگرچه در برخی خودروها گزینه ای برای خاموش کردن آنها وجود دارد. آنها به گونه ای طراحی شده اند که شما را در معرض دید سایر وسایل نقلیه قرار دهند.

چراغهای مه شکن. این چراغ‌ها در نزدیکی چراغ‌های جلو قرار گرفته‌اند و عموماً به‌منظور جلوگیری از شکستن نور بر روی مه و تابش خیره‌کننده به سمت شما (راننده) در ارتفاع پایین نصب می‌شوند. اینها فقط باید در هنگام مه استفاده شوند که چراغهای جلو معمولی موثر نیستند.

چراغ های سیگنال این چراغ‌های راهنما که به عنوان چراغ‌های راهنما یا «چشمک‌زن» نیز شناخته می‌شوند، در جلو و عقب خودرو، در کنار چراغ‌های سر و عقب قرار دارند. هنگامی که فعال می شوند، به سایر رانندگان نشان می دهند که شما به زودی (در جهت مشخص شده سیگنال) خواهید پیچید و به احتمال زیاد برای انجام این کار سرعت خود را کاهش خواهید داد.

چراغ های ترمز. این چراغ‌ها در کنار چراغ‌های عقب شما قرار دارند و به رانندگان نشان می‌دهند که در حال کاهش سرعت یا توقف هستید. از آنجایی که آنها فقط زمانی فعال می شوند که ترمز را فشار می دهید، لازم نیست نگران استفاده نادرست از آنها باشید. با این حال، شما باید مطمئن شوید که آنها به درستی نگهداری می شوند و نمی سوزند.

چراغ های خطر فلاشرها که به نام فلاشر نیز شناخته می شوند، در جلو و عقب خودرو قرار دارند. هنگامی که روشن می شود، سیگنال چشمک زن را برای هشدار به سایر رانندگان مبنی بر اینکه مشکلی را تجربه می کنید، در مضیقه هستید، یا هشدار در مورد یک خطر فوری (صخره ها در جاده، تشییع جنازه آهسته) را می پذیرند. آنها فقط باید به عنوان هشدار در مورد پریشانی یا مشکلات ترافیکی استفاده شوند – هرگز به عنوان علامت توقف یا مجوز پارک غیرقانونی استفاده نمیشوند.

چراغ های رانندگی. اینها در داخل کابین وسیله نقلیه شما قرار دارند و برای روشن کردن کابین برای مسافر یا راننده استفاده می شوند تا با خیال راحت نقشه ها یا مسیرها را بررسی کنند یا موارد را در تاریکی پیدا کنند. آنها هرگز نباید برای مدت طولانی استفاده شوند.

کاهش تصادفات رانندگی از طریق استفاده صحیح از چراغ خودرو

رانندگان موظفند وسایل نقلیه خود را به گونه ای اداره کنند که ایمنی سایر رانندگان را حفظ کند. اگر راننده از این وظیفه غفلت کند و باعث تصادف شود، می‌تواند در قبال هر آسیبی که منجر شود مسئول شناخته شود. عملکرد ایمن یک وسیله نقلیه شامل استفاده صحیح از چراغ ها است.

متأسفانه، بسیاری از رانندگان پس از شرکت در آزمون راهنمایی و رانندگی، این مهارت ها را «فراموش می کنند». این نه تنها جان خود آنها را به خطر می اندازد، بلکه جان رانندگان همکار را نیز به خطر می اندازد.