تغییرات اخیر در بازار، باعث افزایش پویایی تولیدکنندگان شده است و امیدواریم که در حداقل دو سال آینده، مدل‌های به‌روز با سرعت بیشتری وارد بازار ایران شوند.
با گذشت دو سال از عرضه نسخه اولیه نسل دوم تیگو ۷، انتظار داشتیم که نسخه‌های به‌روزتری از این خودرو را ببینیم. در هر صورت، تغییراتی که در نسخه‌های اولیه برای تریم‌های پرو اعمال شدند (یا حداقل پس از گذشت یک سال در بازار چین اعمال شد)، در نمونه‌های مونتاژی ایران نیز اعمال می‌شود.
باید توجه داشت که فونیکس تیگو ۷ پرو در بازار ایران معادل نسخه دوم تیگو ۷ در بازار چین است و نسخه‌هایی که به نام پرو در چین به فروش می‌رسند، حداقل از نظر ظاهری با تیگو ۷ پرو مکس که در ایران تولید می‌شود، برابری دارند. با توجه به تغییرات فنی که اعمال شدند، تصمیم‌گیران برند فونیکس فرصتی برای تجربه این تغییرات در یک محیط مناسب مانند پیست آزادی فراهم کردند. در مجموع، سه دستگاه از نمونه‌های اولیه برای خبرنگاران در دسترس بود تا بتوانند در یک مدت زمان کوتاه، عملکرد و فضای داخلی را بررسی کنند.
در طراحی ظاهری تریم‌های سطح بالا که دارای توان خروجی بیشتری هستند، طراحان به ویژه بر روی توربوشارژ تأکید دارند. به این منظور، قطعه‌ای براق در نمای جانبی قرار داده شده است که جزئیات لوکسی به آن افزوده و پذیرش آن توسط مشتریان، نمایانگر سلیقه‌ی آنان است. همچنین، پارکابی‌های خودکار نیز در نمای جانبی وجود دارند که با باز شدن درها از زیر رکاب خارج می‌شوند. این تغییرات نیازمند اعمال تغییراتی در جلوپنجره و سپرها بود تا امکان افزودن فناوری‌های ADAS فراهم شود. این تغییرات باعث شده است که طراحی اصلی تیگو ۷ نسل دوم در مقایسه با نسخه‌ی پرو، به نظر ساده‌تر بیاید.
یک نکته جالب اینجاست که هنگامی که کاپوت خودرو باز می‌شود و لیپ بالای هدلایت قابل مشاهده می‌شود، بخشی از جزئیات هدلایت که در زیر کاپوت پنهان شده بود، به نمایش درآمده و خودرو در این حالت، حتی زیبایی بیشتری دارد. تغییر دیگری که بر روی ترکیب بخش مه‌شکن اعمال شده، مربوط به استفاده از ترکیبی به شکل “تی” به جای طراحی دو خطی است. این ترکیب در کنار روزتاب‌ها قرار گرفته و برای نورپردازی جاده در حین چرخش فرمان نیز در نظر گرفته شده است.
در زمان طراحی نسل دوم، ریچارد کو، طراح خودرو، اطلاعات فنی دریافت کرده بود که براساس آن دو خروجی اگزوز در نظر گرفته شود. حال که این اتفاق رخ داده، طراح به هدف اصلی‌اش رسیده است. در این به‌روزرسانی، به جز خروجی‌های اگزوز، طراحی نیز به‌روز شده و برخی نقدها حذف شده است. همچنین، با تطابق با سایر طراحی‌های چری، به جای لوگوی وسط، از لوگوتایپ در این محل استفاده شده که باعث می‌شود که خط بین چراغ‌ها به‌طور کامل روشن شود.
در بهبود و هماهنگ‌سازی فضای داخلی تیگوها، نیاز به هماهنگی بخش‌های نمایشگر دو بخشی با سایر محصولات این سری بود. این هماهنگی منجر به ارائه مجموعه‌ای از صفحه‌نمایش‌های ۱۲ اینچی شده است که قابلیت اجرای سیستم‌عامل نسل چهار چری Lion را دارا می‌باشد. این سیستم چند وظیفه‌ای امکان اجرای سه سیستم‌عامل اپل کارپلی و اندروید اتو در نسخه جهانی و بایدو کارلایف در نسخه چینی را داراست.
در نمونه‌های مورد آزمایش، برخی مشکلات نرم‌افزاری مشاهده شد که با توجه به اظهارات سازنده در مورد درحال توسعه بخش نرم‌افزاری محصول، امیدوار کننده است؛ اما برخی نقدها نیز به بخش سخت‌افزاری پشت این سیستم مولتی‌مدیا وارد می‌شود.
در نسخه نهایی، ما علاقه‌مندیم که بخشی برای نمایش تغییرات سیستم تهویه‌مطبوع در نمایشگر وجود داشته باشد و کنترل این بخش به تنها دکمه‌های لمسی زیر پنل اصلی محدود نشود.
یک نکته جالب درباره زیرآرنجی این است که حجم آن بسیار بزرگ است و بر اساس این، بخشی از اقلام می‌توانند در زیر اهرم کنترل حالت گیربکس قرار بگیرند. تصمیم به محدود کردن رنگ‌آمیزی فضای کابین در نسخه پرو گرفته شده و حتی در به‌روزرسانی‌های آتی نیز، انتظار می‌رود تا در تریم کابین، تضاد رنگی بیشتری مشاهده شود.
با عرضه نسخه پرو در بازار چین، تیگو ۷ به سه نسخه مختلف پیشرانه مجهز شده است. این نسخه‌ها شامل ۱.۵ لیتری توربوشارژ با توان ۱۵۶ اسب‌بخار (مشابه فونیکس تیگو ۷ پرو) با گیربکس CVT یا ۶ سرعته دستی، نسخه نیمه‌هیبرید با استارترهای ۴۸ ولتی، و در آخرین مرحله، پیشرانه توربوشارژ ۱.۶ لیتری با توان ۱۹۷ اسب‌بخار و گیربکس دوکلاچه ۷ سرعته است که در فونیکس تیگو ۷ پرو مکس نیز مشاهده می‌شود.
مصرف سوخت نسخه قبلی حدود ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر بوده است. حالا نسخه نیمه‌هیبرید به میزان ۵.۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر کاهش یافته و نسخه ۱.۶ لیتری با مصرفی حدود ۶.۶ لیتر برابر آمده است. این نشان‌دهنده بهبود بهره‌وری نسبت به نسخه قبلی است. علاوه بر این، عملکرد نرم‌تر این موتور نسبت به نسخه‌های قبلی نشان می‌دهد که بهبودات تاثیرگذاری در این مدل اعمال شده است.
با وجود نصب یکی از پیشرانه‌های چری با بیشترین توان در این خودرو و حتی کسب نشان حداکثر “MAX“، امکان استفاده از ویژگی تیپ‌ترونیک و تعویض دستی حالت‌های گیربکس دوکلاچه از طریق پدل شیفت پشت فرمان وجود ندارد. به جای آن، این امکان با بالا و پایین کردن اهرم کنسول میانی فراهم شده است.
با اینکه گیربکس بهبود یافته‌ای در این نسخه است، اما از آن نوع گیربکس دوکلاچه انتظار پذیرش تنش بیشتری در فرآیند تعویض داده می‌شد که به دلیل اولویت دادن به مصرف سوخت، این امکان وجود ندارد. هرچند در کنار بهبود مصرف سوخت، این گیربکس عملکرد بهتری در شتاب‌دهی ارائه می‌دهد و تسریع به ۱۰۰ کیلومتربرساعت را در حدود یک ثانیه کاهش می‌دهد.
در زمینه کنترل پایداری و دینامیک حرکتی، سیستم متعادل کننده با توجه به نوع تعلیق “مولتی-لینک”، بیشتر به کار برده نمی‌شود. با این حال، تنظیمات آن طوری انجام شده که فعالیت آن بیشتر از حد مورد انتظار است.
با استفاده از عبارت “حداکثر”، ممکن است مشتری تصور کند که نسخه نهایی این خودرو را دریافت کرده است؛ با این حال، حداقل تا اکتبر ۲۰۲۲ (یعنی یک سال پیش)، نسخه جدید فیس‌لیفت مدل ۲۰۲۳ تیگو ۷ معرفی شد که دارای جلوپنجره بزرگتر و رینگ‌های تایر متفاوتی است.
در داخل کابین نسخه ۲۰۲۳، دو رنگ مشاهده می‌شود، اما تغییر اصلی در کنسول میانی و کنترل تهویه‌مطبوع رخ داده است.
این نسخه در حال حاضر در بازار چین محدود نشده است و حداقل دو ماه پیش (۲۵ آگوست) در آفریقای جنوبی نیز معرفی شده است.
